‘YALNIZ Ö-LM-EKT-EN KORKUYORUM’
*Eşim Beyhan demans hastası oldu. Kız kardeşinde kalıyor ben yalnızım. Şimdi endişe duymaya başladım bir şey olsa ne olacak. Geçenlerde ‘yaşlı adam evinde öldü, kediler yedi’ diye bir Haber okudum. Bende koah var. Kalp falan yok ama kalbin ne yapacağı belli olmaz… Bu durum benim huzurumu kaçırmaya başladı.Biz Beyhan ile 60 senedir beraberiz. Otelde mi yaşasam diye düşündüm. Huzurevine mi yerleşsem dedim. Sonra düşündüm, çalışıyorum. Oradan gelip gitmek zor olacak.Hastalıktan beri kız kardeşinde kalıyor. Onu görmüyorum. Görmek de istemiyorum. 1-2 ay oldu, en fazla 3 ay… Onun gelmesini de istemiyorum. Beni özlüyormuş. Kardeşi de aklı başında bir kız umut vermek istemiyor.

* Yalnızlığa adapte olmaya çalışıyorum. Onu görmeye gidersem su koyuveririm. ‘Gel’ diyebilirim. Ondan da korkuyorum.Ben evimin dışında bir tek İbrahim’de kalmışımdır. Başka hiçbir yerde kalmamışımdır. Evde bir hizmetçiye tahammülüm yoktur. Ben eve kadın alamam. Beyhan ister. O kafasına kuruyordur ‘şimdi ne yapıyor’ diye.